Being busy

Being busy, druk zijn is het makkelijkste wat er is.

Je blijft gewoon bezig en doet. Je doet wat moet, je doet wat er van je verwacht wordt, je doet wat hoort bij je werk, je gezin en je leven. Je laat je voortstuwen door je drukte.

Je hoeft niet écht te kiezen. Je doet gewoon, of niet. Want hulpeloos gooi je je armen in de lucht en roept: “kan niet, te druk”. Of een schuldige blik: “is niet gelukt, te druk”.

Het is een prachtig excuus.

Alsof het buiten jouw mogelijkheden ligt om er iets aan te doen.

‘Het ligt aan de drukte, niet aan mij’.

Zo raak je ook jouw weg een beetje kwijt.

Want pas als er niets is. Geen golven van dingen om je achter te verschuilen. Gewoon niets. Dan kan je naar jezelf luisteren, jezelf eens horen; zonder die aansporing vanuit je achterhoofd die roept: doorgaan!

Het zijn de momenten waarop je jezelf weer even leert kennen; wat jíj wil en wat je moet.

Waar het jou om gaat in jóuw leven.

Je hoeft niet diep te denken hoor, want als je eens niks doet, dan komt het zo naar boven; de ideeen, de inzichten. En wat het gekke is; dan weet je ook ineens dat je het altijd al hebt geweten.